Φίλοι surfcasters, ή αν προτιμάτε, νέοι surfcasters, αφήστε με να μαντέψω…..
Μόλις αγοράσατε ένα ή δυο καλά εργαλεία έτοιμα, με μολυβάκια, στριφτάρια, παραμάνες και νομίζετε ότι είστε έτοιμοι για την απίθανη περιπέτεια του ψαρέματος surfcasting? Ίσως μάλιστα να είχατε και την τύχη να πιάσετε τα πρώτα σας λαβράκια, τσιπούρες κ.λ.π.
Ε λοιπόν ναι ! Έτσι συμβαίνει πάντα στην αρχή. Δεν γνωρίζουμε πολλά και απλά θέλουμε να δοκιμάσουμε αυτή την τεχνική. Καμιά φορά μας βοηθάει κάποιος φίλος, αλλά πιο συχνά εμπιστευόμαστε απόλυτα τον πρώτο έμπορο ειδών ψαρικής, ο οποίος αν είναι καλός, θα βγούμε από το κατάστημά του με άδειο πορτοφόλι από την αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού για τον τέλειο αρχάριο……
Ανάμεσα όμως σ’ αυτήν την πανοπλία, τι είναι αυτό που σας οδήγησε στην επιτυχία?
Το καλάμι? : Μπαααα ! Ακόμα δεν ξέρετε πως θα χρησιμοποιήσετε όλες του τις δυνατότητες (αφού ξεκινάτε…)
Ο μηχανισμός? : Όχι βέβαια ! Δεν είναι παρά μια αποθήκη πετονιάς και το ψάρι θα χτυπιέται για να μάθει αν είναι Daïwa ή Shimano . Η πετονιά, το νήμα? :Ούτε! Ψάξτε όμως ακόμη… Το δόλωμα? : Αααα, πλησιάζουμε, πλησιάζουμε. Είναι πολύ σημαντικό αλλά δεν αρκεί.
Η αρματωσιά ? : Βλέπεις, όταν θέλεις? Και βέβαια είναι η αρματωσιά. Όχι μόνο πρέπει να προμηθευτούμε ένα καλό δόλωμα, πρέπει επιπλέον να ξέρουμε και πως θα το παρουσιάσουμε σωστά.
Μην ξεχνάμε! Το surfcasting είναι πριν απ’ όλα ένα ψάρεμα με δόλωμα, άρα στατικό υπ’ αυτήν την έννοια (Αν και πρέπει να ακολουθούμε συνέχεια τις κινήσεις των ρευμάτων). Το σημαντικότερο λοιπόν είναι και αυτό ισχύει για όλα τα ψαρέματα με φυσικά δολώματα, μια ΑΨΟΓΗ παρουσίαση του δολώματος μέσα στο νερό. Πάμε λοιπόν ένα βήμα πιο πέρα στη χαρά που προσφέρει το surfcasting. Αυτή τη φορά, δεν θα προσπαθήσουμε απλά να πιάσουμε κάποιο ψάρι, αλλά να το πιάσουμε με τις δικές μας αρματωσιές.
Αυτό σημαίνει πολλά: Ξεπερνάμε το στάδιο της απλής αλιευτικής εφαρμογής από την παραλία, αυτή τη φορά δημιουργήσαμε! Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε, μελετήσαμε μια στρατηγική, φανταστήκαμε τις συνθήκες ψαρέματος και τέλος κατασκευάσαμε.
Δούλεψε? Δεν δούλεψε? Ας το πάρουμε από την αρχή και ας αρχίσουμε να προσδιορίζουμε τι ακριβώς ψάχνουμε, στη συνέχεια θα δημιουργήσουμε…
ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ:
Πριν προμηθευτούμε αυτήν ή την άλλη πετονιά, αυτό ή το άλλο εξάρτημα, πρέπει να προσδιορίσουμε τις ανάγκες μας. Αυτές σχετίζονται με δυο βασικούς όρους: Τον τόπο και τις συνθήκες ψαρέματος / Τα είδη ψαριών που θέλουμε να ψαρέψουμε.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ :
- Η παραλία και η κλίση της:
Επειδή το surfcasting γίνεται από την παραλία, η κλίση θα πρέπει να είναι το πρώτο δεδομένο που θα ληφθεί υπ’ όψιν. Πράγματι όσο μεγαλύτερη είναι η κλίση της παραλίας, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το βάθος σε μικρή απόσταση.
Δεν θα ήταν λοιπόν χρήσιμο να χρησιμοποιηθούν αρματωσιές για <<μακρινές ρίψεις>>, αλλά να δοθεί έμφαση στην παρουσία του δολώματος και την απόλυτη διακριτικότητα.
Αντίθετα, όταν μιλάμε για παραλία με μικρή κλίση, τότε έχουμε μεγαλύτερες αναταράξεις με τα κύματα. Αν υπάρχουν ρεύματα πρέπει να προβλέψουμε να ρίξουμε την αρματωσιά μας στο κατάλληλο σημείο και να στερεώσουμε καλά το δόλωμά μας.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ:
Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε διαφορετικές αρματωσιές και τρόπους δολώματος ανάλογα με την κατάσταση της θάλασσας.
- Φουρτουνιασμένη θάλασσα:
Ένα μακρύ παράμαλλο από nylon ή fluorocarbone έχει πολλές πιθανότητες να περιτυλιχτεί και ανάλογα με τις αναταράξεις του νερού, να χάσει τελείως την αποτελεσματικότητά του. Αντίθετα, το ψάρι θα είναι λιγότερο επιφυλακτικό, όταν η φουρτουνιασμένη θάλασσα αναδεύει τον βυθό, κινεί τα φύκια και άλλα αιωρούμενα μόρια. Το ίδιο ισχύει και για τα δολώματα. Σκουλήκια, καβούρια και μαλλάκια που πρέπει να εμφανίζονται σαν μικρές περαστές στήλες. Το ψάρι δεν θα υποψιαστεί βρίσκοντας ένα δόλωμα φτιαγμένο μ’ αυτόν τον τρόπο.
-Ήρεμη θάλασσα:
Εδώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Πρέπει σ’ αυτή την περίπτωση να χρησιμοποιείται μακρύ παράμαλλο, ώστε το ψάρι να βρίσκει ένα δόλωμα καθισμένο στο βυθό ή να αιωρείται με φυσικό τρόπο στο σημείο που θα πέσει.
Επιπλέον, η χρήση κοντού παράμαλλου περιορίζει το αγκίστρωμα του ψαριού, που αντιλαμβάνεται αμέσως την αντίσταση του μολυβιού και φτύνει το δόλωμα. Αυτό εξηγεί και τα πολλά <<ψευτοτσιμπήματα>> όταν χρησιμοποιούμε κοντά παράμαλλα με ήρεμη θάλασσα.
Είναι κάτω από αυτές τις συνθήκες, που οι πολύ διακριτικές αρματωσιές τύπου ολισθαίνοντος ή αυτοαγκίστρωσης, αποδεικνύονται οι πλέον αποτελεσματικές.
Ομοιόμορφο περιβάλλον / Διαμορφωμένες τοποθεσίες:
¶λλη μια φορά, από την παρατήρηση του χώρου θα εξαρτηθεί και η στρατηγική του ψαρέματος, άρα και η επιλογή της αρματωσιάς μας. Όταν φτάσουμε στον τόπο ψαρέματος τι παρατηρούμε?
- Μια παραλία χωρίς ιδιαίτερα ανάγλυφα:
Καμία ορατή λακκούβα(baïne)? Καμία αλλαγή στο χρώμα του νερού? Κανένα ίχνος από ναυάγιο ή βράχου?
Όλα καλά, θα πρέπει να υπάρχει όσο το δυνατόν περισσότερο νερό πάνω από το κεφάλι των ψαριών, έτσι για να νιώσουν ασφάλεια και να τσιμπήσουν πιο εύκολα. Θα προτιμήσουμε λοιπόν τα μακρινά πετάγματα και μάλιστα όσο γίνεται πιο μακρινά. Προσοχή όμως! Με το να πετάξεις μακριά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταστρέψεις το δόλωμά σου, άρα δεν θα έχεις καλά αποτελέσματα. Ευτυχώς υπάρχουν ειδικά εξαρτήματα που συγκρατούν τα δολώματα και εξασφαλίζουν την τέλεια εμφάνιση τους μέσα στο νερό, ακόμη και μετά από ένα πολύ μακρινό πέταγμα. Αυτά τα εξαρτήματα είναι απαραίτητα γι αυτού του είδους τα ψαρέματα.
- Διαμορφωμένες τοποθεσίες:
Αυτές οι τοποθεσίες μπορούν να είναι διαφορετικού τύπου: - Επίπεδος αμμώδης βυθός ή αμμώδης λάκκος - Ναυάγια - Βραχώδης βυθός - Οστρακοκαλλιέργειες
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, δεν είναι η απόσταση, αλλά η ακρίβεια της ρίψης το ζητούμενο. Παράλληλα, το δόλωμα πρέπει μόλις πέσει στο νερό, να είναι έτοιμο να ψαρέψει. Θα πρέπει λοιπόν να αποφεύγονται εξαρτήματα που συγκρατούν το δόλωμα και επίσης η τάση είναι προς μικρότερα παράμαλλα.
- Παραλία με παλίρροια:
Αν υπάρχουν παλίρροιες ή ισχυρά ρεύματα, υπάρχει κίνδυνος μπερδέματος της αρματωσιάς μας αν τα παράμαλλα είναι πολύ μακριά. Γ’ αυτό στην κατασκευή πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν αυτός ο παράγοντας.
Π.χ. σε τέτοιες παραλίες, τα ρεύματα θα μπερδέψουν τα παράμαλλά σας, ακόμη και με ήρεμη θάλασσα, αν αυτά είναι μακρύτερα από 60 cm. Αντίθετα αν τα ρεύματα είναι μικρότερα, ακόμα και με ταραγμένη θάλασσα, υπάρχει μικρότερος κίνδυνος να μπλέξουν μ’ αυτό το μήκος παράμαλλου.
Μπορούμε να προσαρμόσουμε το πάχος του παράμαλλου:
• Με δυνατό κυματισμό: Παράμαλλο 30 ως 40/100
• Με χαμηλό κυματισμό: Παράμαλλο 20 ως 30/100
Για παράδειγμα:
Με δυνατό κυματισμό, αν χρησιμοποιηθεί μάνα 2 μ. 20/100 είναι σίγουρα ότι θα υπάρξουν μπερδέματα!
Εδώ πρέπει να χρησιμοποιηθεί μάνα 1,5 μ. Πάχους 35/100 τουλάχιστον.
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΨΑΡΙΩΝ:
Και εδώ πρέπει να προσαρμόσουμε την αρματωσιά μας. Δεν μπορούμε να πιάσουμε ένα χέλι με αρματωσιά που είναι για κεφάλους που κυκλοφορούν στον αφρό…
Ας το δούμε όμως: Τα είδη που κυκλοφορούν στον βυθό: Είναι η μεγάλη πλειοψηφία των ειδών που ψαρεύονται με Surfcasting. Διότι, εκτός από αυτά που ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία των pleuronectidés, (μπαρμπούνια, χελοειδή,…)ακόμη και τα ψάρια που κυκλοφορούν στα μεσόνερα, έρχονται να ψάξουν στο βυθό. Απ’ όλες τις αρματωσιές, η πιο δημοφιλής είναι το πατωτό, είτε είναι σταθερό είτε συρόμενο. Όμως προσέξτε, γιατί συχνά έρχονται καβούρια και γαρίδες καθαρίζουν το αγκίστρι, πριν προλάβει να τσιμπήσει το δόλωμα κάποιο ψάρι.
Τα είδη που κυκλοφορούν στα μεσόνερα:
Εδώ στοχεύουμε στο σύνολο των γρήγορων ψαριών: Λαβράκια, Κεφαλόπουλα, κοκκάλια, σκουμπριά, σαργούς…..
Επειδή πρόκειται να παρουσιάσουμε εδώ το δόλωμα σε διαφορετικά βάθη, θα επιλέξουμε την αρματωσιά με παράμαλλα.
Υπάρχει μάλιστα το ενδεχόμενο να ανεβάσουμε το δόλωμα προς την επιφάνεια (για να στοχεύσουμε σε κεφάλους, σφυρίδες, κοκκάλια, κ.λ.π.) χρησιμοποιώντας πλωτές χάντρες. Ανάλογα με το είδος ψαριών που ψάχνουμε, ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει διάφορα δολώματα. Ορισμένα είδη έλκονται από οπτικά ερεθίσματα που προκαλούν οι χάντρες και τα φλουριά.
Θα διαλέξουμε χρώματα Fluo, ασημί / χρυσαφί τη μέρα και φωσφορίζοντα την νύχτα (αφού τα ενεργοποιήσουμε με μια πηγή φωτός, λίγα δευτερόλεπτα πριν πετάξουμε την αρματωσιά μας). Σε περίπτωση μπουνάτσας, θα επιλέξουμε την διακριτικότητα: όχι χάντρες, όχι μέταλλα, χρήση fluorocarbone, ελαφριά αγκίστρια και αρματωσιά συρόμενη.
Γνωριμία με τον εξοπλισμό:
Νήμα, νάυλον και fluorocarbone :
Το νήμα: Παρά τις πολλές προσπάθειές μου, δεν κατάφερα να πεισθώ για την οποιαδήποτε χρησιμότητα αυτού του υλικού στο surfcasting. Τόσο για τις αρματωσιές όσο και για το γέμισμα της μπομπίνας. Τα μειονεκτήματα (μπλεξίματα, λάθος τσιμπιές, κόψιμο δακτύλων, κόψιμο πετονιάς,…) είναι πολύ σημαντικά σε σχέση με τα πλεονεκτήματα αυτού του υλικού.
Το νήμα ας το αφήσουμε στους «Σπινίστες»! Nylon (πετονιά): Υπάρχει σε διάφορες ποιότητες.
Για την κατασκευή της μάνας, χρησιμοποιούμε τις κλασικές πετονιές και για τα παράμαλλα, χρησιμοποιούμε τις λεγόμενες « memory free » (Amnesia, Suffix), πετονιές που είναι πολύ ενδιαφέρουσες γι’ αυτό το σκοπό. Έχουν δε την ιδιότητα να ξαναβρίσκουν την σκληρότητά τους μετά από ένα τρίψιμο στο χέρι.
Fluorocarbone :
Σκληρή και αόρατη, είναι το καταλληλότερο υλικό για την κατασκευή των παράμαλλων, ιδίως όταν η θάλασσα είναι καθαρή και ήρεμη.
Αγκίστρια:
Πρέπει να προσαρμόσουμε το μέγεθος αλλά και το σχήμα τους ανάλογα με το δόλωμα που πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε:
Αγκίστρια τύπου Aberdeen : Είναι σιδερένια αγκίστρια λεπτά με μακρύ λαιμό και χρησιμοποιούνται για δολώματα όπως, σκουλήκια, μονοδόλια, ή φιλέτα από ψάρια. Στρογγυλά αγκίστρια: Είναι σιδερένια δυνατά και κοντόλαιμα αγκίστρια και είναι τέλεια για δολώματα όπως καβούρια, κεφαλόποδες, ή οστρακοειδή. Κυκλικά αγκίστρια: Είναι στρογγυλά αγκίστρια, πολύ ενδιαφέροντα για το αυτόματο αγκίστρωμά τους καθώς και την δυνατότητα που προσφέρουν να απελευθερώσεις το ψάρι 9 φορές στις 10, χωρίς να το καταστρέψεις.
Αγκράφες και στριφτάρια:
Ο ρόλος τους είναι πολύ σημαντικός: Οι αγκράφες αντέχουν στο βάρος και την έλξη του μολυβιού (150g κατά μέσο όρο, που μετατρέπεται σε 15kg περίπου κατά τη ρίψη) και εξασφαλίζουν την σύνδεση με την πετονιά από την έξοδο της μπομπίνας. Τα στριφτάρια πρέπει να εξασφαλίζουν την περιστροφή της αρματωσιάς, σε σχέση με τη μάνα, για αποφυγή στριψίματος της πετονιάς. Ορισμένα μάλιστα επιτρέπουν και το δόλωμα (cassad swivel), πολύ πρακτικά για τις μακρινές ρίψεις. Μην «τσιγκουνεύεστε» ποτέ πάνω στην ποιότητα αυτών των εξαρτημάτων, γιατί εξασφαλίζουν την καλή λειτουργία της αρματωσιάς σας μέσα στο νερό.
Γαντζάκια για δολώματα:
Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, ο ρόλος τους είναι να συγκρατήσουν το δόλωμα κατά την ρίψη. Ορισμένα μάλιστα, εξασφαλίζουν αυτόματα τον αποχωρισμό του δολώματος κατά την επαφή με το νερό. Σήμερα η χρήση τους είναι σχεδόν απαραίτητη, για τους μοντέρνους τρόπους ρίψης. Υπάρχουν πολλά μοντέλα, μεταξύ των οποίων είναι:Impact Shield (Breakway), ABC Clip (Gemini), Cascad Swivel (Ragot).
Clipots:
Είναι εξαρτήματα που κρατούν το παράμαλλο μακριά από τον κορμό της αρματωσιάς, για να αποφεύγονται τα μπερδέματα. Επιπλέον, δίνουν στο δόλωμα κάποια κίνηση, όταν συνδυάζονται με κοντά παράμαλλα. Χρησιμοποιούνται λοιπόν όταν η θάλασσα είναι λίγο κυματώδεις. Ορισμένα μάλιστα προσδίδουν μια κίνηση που καθιστά προκλητικό το δόλωμα, όπως είναι το ανοξείδωτο Clipot, που είναι πολύ αποτελεσματικό για τον μπακαλιάρο το χειμώνα.
Διάφορα εξαρτήματα:
Χάντρες:
Χρησιμοποιούνται για να διευκολύνουν την περιστροφή της αρματωσιάς μας στο άκρο της πετονιάς μας (μάνας), αλλά και για να τραβούν την προσοχή των ψαριών όταν βρίσκονται κοντά στο αγκίστρι. Η χρήση τους γίνεται ως εξής:
Την μέρα: χρησιμοποιούμε χάντρες από fluore (κόκκινες, κίτρινες, πορτοκαλί, ή πράσινες) ή χάντρες γυαλιστερές ( επάργυρες ή επίχρυσες). Την νύχτα: χρησιμοποιούμε χάντρες από phosphore (λευκές ή πράσινες), οι οποίες είναι ενεργές μόνο κατόπιν ενεργοποίησής τους με μια δυνατή πηγή φωτός, πριν από το πέταγμα. Το ιδεώδες είναι το φλας από μια φωτογραφική μηχανή.
Συστήματα στόπερ:
Επιτρέπουν να δένονται και να στερεώνονται τα παράμαλλα πάνω στον κορμό της αρματωσιάς. Τα πιο γνωστά είναι: τα sleeves, τα coil crimp και οι κόμποι παράμαλλου.
Κατασκευή της αρματωσιάς:
Η πιο κλασική απ’ όλες είναι η Β.Α.ΒΑ του ευτυχισμένου αρχάριου!
Μπορείτε να μεγεθύνεται τις φωτογραφίες στο μενού Φώτο .
Κονταξάκης Χρήστος ..